Ook een Stichting als BEN, ontkomt vanzelf niet aan het leven met Corona.
Terwijl ik over dit korte stukje in onze nieuwsbrief na zat te denken ging er bij mij een gedachte leven.

BEN probeert iets te betekenen voor sporters met een beperking en soms ook gewoon voor mensen met een beperking.

En door Corona weten we nu allemaal (een beetje) wat het is om te leven met een beperking. We worden beperkt in onze dagelijkse bezigheden, in het kopen van boodschappen, het bezoeken van theaters, bioscopen, restaurants. Het bedrijven van onze sporten, kortom we worden beperkt, we kunnen niet zonder na te denken op pad gaan en maar zien wat we tegenkomen.

En al die sporters waar BEN wat voor wil betekenen, al die rolstoelbasketballers of andere paralympische atleten, die maken dit hun hele leven mee. Nooit op pad gaan zonder eerst na te denken, waarheen, hoe, waar, wat kom ik tegen? Is het restaurant toegankelijk, is het toilet op de plek waar ik heen ga op de begane grond?

Kan ik douchen in die sporthal?

Is de trein of bus toegankelijk? Allemaal zaken die de sporters van en via BEN dagelijks meemaken en wij nu als valide samenleving, ja wij krijgen er nu een ook een klein vleugje van mee.

Bovenstaande gedachten zetten mij weer eens met 2 benen op de grond, hetgeen in het kader van paralympische sport ook een bijzondere opmerking is.

Natuurlijk raakt het virus ook BEN als organisatie en is dat heel vervelend, maar door gezamenlijk onze schouders eronder te zetten weten we de schaden materieel en immaterieel nog beperkt te houden.

Wij als bestuur van BEN zijn best trots op onze medewerkers, hoe ze de stilte en leegte van Corona, op weten te vullen met innovatieve ideeën en opmerkelijke initiatieven.

Het houdt de sfeer goed en BEN springlevend.

Het is mooi om van zo’n organisatie bestuurslid te mogen zijn.

Wim Steen
Voorzitter bestuur BEN.